Środki finansowe, a księgowanie

Środki pozyskane w ramach finansowania długoterminowego obejmują kapitały wnoszone przez właścicieli oraz zobowiązania w formie kredytów bądź pożyczek o relatywnie długim terminie spłaty. Wskazuje się, że są one określane powszechnie jako kapitał stały.

W prowadzeniu tych spraw napewno pomoże nam MH – biuro księgowe. Stanowią one również stabilną podstawę finansowania działalności przedsiębiorstwa oraz decydują w istotnej mierze o utrzymaniu przez przedsiębiorstwo długoterminowej płynności finansowej. Środki pozyskiwane w ramach finansowania krótkoterminowego podlegają wielokrotnej niekiedy fluktuacji w ciągu roku, co powoduje konieczność stałego podejmowania działań zapewniających spłacanie ich w ściśle ustalonych terminach. Finansowanie krótkoterminowe warunkuje więc utrzymywanie bieżącej płynności finansowej. Następnym, szczególnie istotnym z punktu widzenia finansowania przedsiębiorstwa układ klasyfikacyjny obejmuje wyodrębnienie finansowania własnego oraz finansowania obcego. Podstawę tej klasyfikacji stanowi źródło pochodzenia kapitału oraz wynikająca z tego tytułu pozycja prawna dawcy kapitału. Kapitał własny obejmuje środki postawione do dyspozycji przedsiębiorstwa poprzez jego właścicieli. Podmiot wnoszący kapitał staje się współwłaścicielem czy właścicielem przedsiębiorstwa oraz ma wpływ na podejmowanie decyzji. Kapitał obcy rozumiany jest jako owa wielkość środków finansowych postawionych do dyspozycji przedsiębiorstwa na czas ograniczony poprzez jego wierzycieli. Powinien być jednak zwrócony w pewnym terminie. Spełnia w przedsiębiorstwie wyłącznie funkcję roboczą, stanowi poszerzenie bazy finansowania i to właśnie przez to pozwala na rozszerzenie rozmiarów działalności. Wnoszący kapitał obcy w formie kredytów bądź pożyczek mają prawo do wynagrodzenia w formie odsetek, a w niektórych sytuacjach mogą również uzyskać uprawnienia w zakresie kontroli oraz podejmowania decyzji w przedsiębiorstwie. Obcym źródłem finansowania są poszczególne środki stanowiące zobowiązania bieżące. Jednak dzieje się tak od momentu upływu terminu ich płatności przedsiębiorstwo nie ponosi kosztów związanych z udostępnieniem tych środków, dlatego nie są one zaliczane do kapitałów.

W przypadku upadłości czy likwidacji przedsiębiorstwa wierzyciele znajdują się w sytuacji uprzywilejowanej w stosunku do podmiotów wnoszących kapitał własny. Zgodnie z licznymi zapisami w literaturze przedmiotu wszystkie trzy układy klasyfikacyjne odgrywają ważną rolę w finansowaniu przedsiębiorstwa czy znajdują swoje odzwierciedlenie w ewidencji finansowej. Nie mniej jednak wydaje się, że najważniejszy jest podział finansowania według źródeł pochodzenia kapitału, zakładający wyodrębnienie kapitałów własnych oraz kapitałów obcych. Przesłanką dla tego podziału jest zróżnicowanie sposobów angażowania kapitału w działalność gospodarczą, jak i również sposobów uczestnictwa w procesie inwestowania: kapitał własny reprezentuje angażowanie bezpośrednie, bądź kapitał obcy reprezentuje angażowanie pośrednie.